www.chrzescijanskiegranie.fora.pl

jozek24

Spotkania z młodzieżą w oknie rezydencji biskupiej przy Franciszkańskiej 3 odbywały się całkowicie poza oficjalnym protokołem, były nieformalną audiencją dla młodzieżą przede wszystkim krakowskiej, ale nie tylko. Z każdą wizytą pod okno przybywało coraz więcej ludzi z różnych stron kraju, a i Ojciec Święty podkreślał, że słowa z Franciszkańskiej kieruje do całej Polski.

Spotkania zwykle zaczynały się ok. 21, w godzinie Apelu Jasnogórskiego. W tym czasie w salonie "z oknem" zwykle odbywały się spotkania przy spóźnionej kolacji z wieloma znakomitymi gośćmi. Jan Paweł II odchodził więc od stołu, albo zasiadał przy nim bardzo późno. Zarzekał się: W tym Rzymie też nie tak łatwo być tym papieżem, ale w Krakowie, to by się już całkiem nie dało! Człowiek by ciągle musiał stać w oknie... A tu cały świat na głowie... Ale wiernie trwał przy tradycji tych spotkań.

"Nieformalne audiencje" przy Franciszkańskiej stały się symbolem szczególnej więzi Jana Pawła II z młodzieżą. Tu był tylko dla nich. Uczestnicy tych spotkań przyznają jednak, że wielkie emocje przeszkadzały w zapamiętaniu treści papieskich wypowiedzi. Zacierają się w pamięci także ich daty. Może więc teraz, kiedy spotkania te przeszły do legendy, a okno przy Franciszkańskiej utrwala się w świadomości nie tylko młodzieży i nie tylko Polaków jako relikwia pozostała po Janie Pawle II, warto przypomnieć ich autentyczny przebieg. Bo nie było to tylko zdawkowe, emocjonalne przekomarzanie się z papieżem.

Żadna rozgłośnia nie transmitowała w całości spotkań z papieżem w oknie aż do 1999 r. Nie zawsze też oficjalne radiofonie rejestrowały owe spotkania, zwłaszcza - gdy jak w 1979 r. - były całkowicie niezapowiadane i o bardzo późnej porze. W tamtym roku wiele osób, zdając sobie sprawę z niezwykłości tych spotkań nagrywało je na magnetofony. Mimo niskiej jakości technicznej, znakomicie ukazują atmosferę tamtych wydarzeń.